دایان لانگمو، دکترا، RN، FAAN
آسیب های فشاری بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد. تخریب بافت در آسیب‌های فشاری زمانی اتفاق می‌افتد که مویرگ‌های تامین‌کننده ساختار پوست برای مدت طولانی فشرده می‌شوند، که معمولاً بین یک برجستگی استخوانی و یک سطح اتفاق می‌افتد. آموزش و پیشگیری در کاهش شیوع آسیب های فشاری ضروری است.
پاشنه پا دومین محل آسیب فشاری رایج است. استخوان پاشنه، استخوان پاشنه، استخوانی زاویه دار و تقریباً مثلثی شکل است که به شدت مستعد آسیب است، زیرا فشار کل اندام تحتانی روی آن ناحیه بسیار کوچک قرار می گیرد. پیشگیری از آسیب فشار پاشنه پا با استفاده از تکنیک‌ها و دستگاه‌های تخلیه بار، یک استراتژی ضروری در بیمارانی است که در معرض خطر بالای ایجاد آسیب فشار هستند. بیماران مبتلا به بی تحرکی، دیابت، اسپاسم پا و اختلال در پرفیوژن همگی بیشتر مستعد ابتلا به آسیب های فشاری هستند و باید استراتژی های پیشگیری را در مراحل اولیه مراقبت از خود داشته باشند.
برای متخصصان مراقبت های بهداشتی درک آناتومی و پاتوفیزیولوژی آسیب های فشار پاشنه و عوامل خطر درونی و بیرونی برای ایجاد آسیب فشاری برای افزایش آگاهی و پیشگیری در بیماران در معرض خطر بسیار مهم است. دستورالعمل‌های متخصص اخیر، بهترین پروتکل‌های عملی را برای ارزیابی متمرکز پاشنه پا و مسیرهای بالینی مبتنی بر شواهد برای کمک به پیشگیری، تشخیص و درمان آسیب‌های فشار پاشنه، برای نتایج بهینه ارائه می‌کنند.
